De wetenschap bestudeerd materie door het op te delen in zo klein mogelijke deeltjes om erachter te komen waar het van is gemaakt. Eerst vonden ze het atoom als het kleinste deeltje. In wezen wordt alle materie gevormd door atomen in verschillende opbouw en combinaties. Alles wat bestaat, levend of niet, wordt in onze realiteit gevormd door atomen. Er zijn in principe drie type materie; vast, vloeibaar en gas. Lange tijd dacht men dat atomen het kleinste deel waren. Maar de nieuwe wetenschap, de kwantummechanica, bracht daar verandering in.
De kwantummechanica ontdekte dat atomen niet het kleinste deeltje waren, maar de subatomaire deeltjes. Deze deeltjes ontstaan uit een nog vreemdere bron, het nulpuntsveld genoemd. Dit is een zee van energie die de bron is van alle materie. Deze energiebron bestaat uit golven met het potentie om deeltjes te creëren. Dit zou heel goed dezelfde bron kunnen zijn die de Chinezen Chi noemen en wat de God van het christendom bedoeld met de woorden: ‘Laat er licht zijn’. Het nulpuntsveld.
Wat is het verschil tussen materie die leeft en materie die niet leeft. In de eerste plaats: materie die niet leeft, zal niet vanzelf bewegen. Ten tweede: ze hebben een ander energetisch systeem. Alle dode materie heeft een gesloten energetisch systeem, de orde bestaat en onderhoudt zichzelf zonder verdere energie-uitwisseling. Alle levende materie daarentegen hebben een open energetisch systeem. De orde is dynamisch en om die te handhaven wordt energie uitgewisseld met de omgeving.
Dus nu hebben we golven en deeltjes. Zoals we nu weten bestaat alle materie uit deeltjes, die zijn gemaakt van golven. Maar wat zorgt ervoor dat deze golven veranderen in een deeltje? De kwantummechanica ontdekte dat om golven in een deeltje te veranderen, een waarnemer nodig is! Omdat alleen wanneer iets wordt waargenomen, de golf (van mogelijkheden) moet veranderen in een deeltje om metaal, hout, gas, water, enz.. te vormen. Dit geeft substantie en vorm aan onze realiteit, leven en niet-leven. Wanneer er een waarnemer is, is het logisch om aan te nemen dat deze een geheugenstructuur heeft. Het is deze geheugenstructuur die de blauwdrukken (bouwplannen) van onze realiteit bevat, en zelfs van het hele universum.
Maar wat voor een soort geheugen zou de blauwe afdrukken van een heel universum kunnen bevatten? Het antwoord dat de wetenschappers vonden, was een holografische geheugen. Reden hiervoor is dat holografische geheugens zijn opgebouwd uit elektromagnetische frequenties (golven). Dat is precies waar het nulpuntsveld uit bestaat! Dit holografische geheugen (van de eerste waarnemers) wordt gebruikt om (elk 0,00000000000000000000001 deel van een seconde) het universum te reconstrueren.
Wie zijn deze waarnemers en hoeveel invloed hebben ze? Ik denk dat we twee soorten waarnemers moeten scheiden: één voor de elementaire natuurwetten en de andere voor het gebruiken van die wetten om onze realiteit te creëren. In dit onderwerp zullen we de elementaire waarnemer bespreken. De waarnemers voor onze realiteit wordt besproken in het onderwerp Globaal onderbewustzijn.
Dankzij wetenschappers zoals Einstein en vele anderen hebben we nu een beter begrip van de wetten van het universum. Het bleek mogelijk om die in wiskundige formules te definiëren. Wiskunde blijkt een universele taal te zijn, wat logisch is gezien het feit dat het krachtig en exact is. Wetten betekent regels, logica en doelmatigheid, hetgeen wijst op een intelligentie. Deze intelligentie moet heel oud zijn. Het evolueerde onder de uitdagingen en dynamiek van een universum in wording. In het begin was er alleen energie. Dus het eerste intelligente ‘leven’ in het universum kan alleen energetisch zijn. Zij zijn de eerste waarnemers, zij vormden het universum naar hun behoeften en inspiratie. Ik noem ze Kosmische Intelligente entiteiten (KI).
Hier is de evolutie (zie onderwerp) begonnen, de evolutie van het universum zelf. KI creëerden de basisvoorwaarden van zwaartekracht en kernfusie en daarmee een begin van orde in de chaos van kosmische gassen. Ze evolueerden samen met het universum en probeerden hun omgeving te beheersen. Hiervoor creëerden ze meer natuur wetten (die meer orde vormden) die het basisweefsel van het universum vormen.
De elementaire wetten gecreëerd door de CI vertraagden de expansie. Naarmate de tijd verstreek, koelden de gassen af en (vanwege de zwaartekracht) begonnen ze samen te groeperen. Wanneer deze samenvoeging van gassen een bepaalde grootte bereikt, ontstaat een proces dat kernfusie wordt genoemd; het genereert enorme energie en een ster is geboren. Dit fusieproces dwingt waterstofatomen samen te clusteren en zet ze om in zwaardere elementen zoals helium, koolstof, zuurstof, tot aan ijzer. Wanneer de druk in een ster een limiet overschrijdt, wordt hij supernova en explodeert. Alle elementen (materie) worden de ruimte in geslingerd waar het hele proces opnieuw begint. Maar nu ontstaan er ook planeten, gevormd uit de zwaardere elementen. In deze eindeloze dans van gassen en materie, (gecombineerd met snelheid en zwaartekracht) groeperen deze sterren en planeten zich tot sterrenstelsels.
Een aantal kwantum wetenschappers zijn nu minder sceptisch over levende energie zoals Chi, omdat veel van de kenmerken overeenstemde met wat ze vonden op kwantum niveau. Een aantal begint zelfs te geloven dat ons universum zelfbewust moet zijn. Hetgeen mijn inziens ook zo is!
De aarde is een van deze planeten en bevat naast dode materie materie ook materie die leeft. Waarom zou dit zo zijn?