Eerst moeten we bepalen in welke mate kenmerken worden geërfd. In 1990 werd het ‘Human Genome Project’ gestart dat tot doel had, de volledige sequentie van menselijk DNA in kaart te brengen. Een decennium later werd het eerste concept “Het boek van de mens” gepubliceerd. In die tijd geloofden ze dat genen de sleutel waren om alle mysteries van het menselijk bestaan te begrijpen – criminaliteit, politieke overtuiging, religieus geloof enz. De laatste jaren is het geloof in de kracht van genen echter sterk verminderd. Tegenwoordig geloven maar weinig wetenschappers dat er een eenvoudig ‘gen voor’ iets is. Bijna alle geërfde kenmerken of eigenschappen zijn het product van complexe interacties van verschillende genen. Het feit dat er geen genetische trigger is, betekent echter niet dat genen helemaal geen invloed hebben.
Tegenwoordig weten we dat genen het potentieel aan mogelijkheden creëren. Of ze al dan niet worden geactiveerd en uitgroeien tot hun volledige potentieel, hangt af van de omgeving waarin we opgroeien. Eigenlijk is het een tweerichtingsverkeer, onze genen kunnen enigszins aanpassen om te overleven in een bepaalde omgeving. Vooral de eerste 7 jaar zijn belangrijk, hierin worden potentiëlen geactiveerd en gestimuleerd. De twee belangrijkste mechanismen om die potentiëlen te activeren zijn herhaling en belangrijke gebeurtenissen, positief of negatief. Wanneer een potentieel wordt geactiveerd, verandert de huidige mindset om te kunnen gaan met de nieuwe situatie.
Wie we zijn is een gevolg van zowel onze aard als onze opvoeding en niets anders. Buiten jezelf om wordt je gevormd door deze krachten, jij hebt niet gekozen voor wie je bent geworden. (Dit geeft ons allemaal een grote verantwoordelijkheid, wij samen zijn die kracht.) Dus zo zijn we geworden wie we zijn, maar dat betekent niet dat we zo moeten zijn. Zoals eerder aangegeven, zijn herhaling en grote gebeurtenis in staat om onze manier van denken te veranderen. Bewust worden van iets, zal ons perspectief veranderen en de deur openen naar verandering.
Voordat je over verandering nadenkt, overweeg eerst deze stappen. De eerste stap, erkennen dat jij voor jezelf de belangrijkste persoon bent en dat je alleen verantwoordelijk bent voor je eigen acties. Dit klinkt heel egoïstisch, maar als je deel uit maakt van een gemeenschap is het belangrijk dat je een bijdrage levert aan die gemeenschap. Als je niet gezond bent of in een slechte conditie (fysiek of mentaal), kun je die taak niet uitvoeren en lijdt de gemeenschap daaronder. De tweede stap is begrijpen dat anderen helpen betekent dat je ze leert zichzelf te helpen en niet hun werk/lasten gaat overnemen. Je bent niet verantwoordelijk voor de keuzes die anderen maken en dus ook niet voor de gevolgen. Het is goed om meelevend te zijn en te willen helpen, maar niet door van hun problemen jou probleem te maken. De derde stap is, laat los wat je niet kunt of wil veranderen. Het maakt je boos, gefrustreerd, moe en kwetsbaar voor fysieke en mentale problemen; sterk en/of vaak ervaren emoties vormen de basis van bijna alle chronische ziekten.
Dus, wie wil je worden? Ik hoop dat je antwoord: “een betere versie van mezelf”. Om dit te bereiken is het belangrijk: je verantwoordelijkheden heroverwegen, ongegronde angsten overkomen, stop met zoeken naar obstakels, focus op de mogelijkheden en omarm het leven met alle potentieel (die er zeker is) die je hebt. Je bent een unieke, mooie mens zoals je bent, ongeacht wat anderen zeggen (of wat je geloofd dat ze van je denken). Wees eerlijk tegen jezelf en anderen, zonder jezelf of anderen te kwetsen (zie natuurlijke communicatie). De wereld is er voor jou om te doen wat je wilt, zolang je anderen respecteert en je intenties oprecht zijn. Houd een open geest en probeer obstakels in het leven te ervaren als de leermomenten die ze zijn.
Ik zie jou.