Het bewuste deel onderhoudt het direct contact met onze omgeving/realiteit. Ik zie het graag als een acteur (bewust) die een scène van een toneelstuk (wereldbeeld) uitvoert in overeenstemming met een script gemaakt door de regisseur (onderbewust). De acteur staat op het podium (realiteit) en de regisseur kijkt naar de uitvoering, vooral de reactie van het publiek (realiteit). Beide kijken ze naar de realiteit, maar vanuit een ander perspectief. De acteur ervaart de gevoelens en emoties tijdens de uitvoering. De regisseur onthoudt en gebruikt de feedback om het script zodanig aan te passen dat (op korte en lange termijn) de prestaties, veiligheid en het welzijn van de acteur wordt verbeterd. Natuurlijk heeft de acteur enige invloed, maar dan moet hij de regisseur eerst overtuigen voordat deze het script wijzigt.
Alle binnenkomende informatie (zintuigen) wordt verwerkt door ons onderbewustzijn. Meestal zonder onze directe kennis. Het slaat alle informatie (elk klein detail) in het geheugen op met behulp van een holografische techniek (zie Holografisch geheugen). Door de jaren heen ontwikkelt het een wereldbeeld waar onze veiligheid, behoeften en wensen centraal staan. Op basis van dit wereldbeeld beslist het of de huidige gebeurtenis/informatie belangrijk genoeg is om door te geven aan ons bewustzijn. Nu we ons ervan bewust zijn, moeten we ernaar handelen. Deze actie (script) is echter ook voor 90 procent vooraf bepaald door ons onderbewustzijn (regisseur)
Dus ons onderbewustzijn zal de misschien 100 opties verminderen tot 10, gebaseerd op eerdere keuzes, gevoelens, omgeving, sociale acceptatie, enz … Deze 10 worden aan ons bewustzijn doorgegeven, zodat we bewust de uiteindelijk keus kunnen maken. Dit werkt heel goed! Ons onderbewustzijn verwerkt informatie 200.000 keer sneller dan ons bewustzijn, zodat wij ons kunnen concentreren op wat echt belangrijk is in het hier en nu. De werking lijkt veel op de manier zoals Google zoekwoorden, filters en patronen gebruikt om alleen de meest relevante informatie te laten zien. Als we dat zelf hadden moeten doen, zou dat erg veel tijd hebben gekost. Tijd die we niet kunnen gebruiken om daadwerkelijk iets te doen met de gevonden informatie. Onze reacties zouden zo traag zijn dat we het niet zouden overleven. Als mensheid zouden we nooit zover gekomen zijn als waar we nu zijn .
Als er iets gebeurt, proberen onze hersenen een match te vinden in ons holografische geheugen. Geen enkele gebeurtenis is echter precies hetzelfde. Daarom zal het kleine details aanpassen en zelfs ontbrekende delen invullen met denkbeeldige informatie om een match te vinden. Als het resultaat dicht genoeg bij een bestaande gebeurtenis ligt, wordt het antwoord (script) gekopieerd en uitgevoerd. De gebeurtenissen die het vaakst plaatsvinden, staan bovenaan de lijst. Hun reactie zal uiteindelijk autonoom worden, tot een punt waar het zelfs onze bewuste geest niet meer bereikt. Neem bijvoorbeeld wandelen, drinken, autorijden, tennissen, maar ook angst om te vliegen, drang om te roken, nerveus worden, enz …
Wanneer we sterke emoties ervaren (Onderwerp gevoel en emoties) wordt ons bewustzijn overbelasten. Alle beschikbare ‘processor’ tijd wordt verbruikt doordat het voorval maar in ons hoofd blijft draaien. Bijvoorbeeld, we maken ons zorgen omdat er niet genoeg geld is om de rekeningen te betalen. Bewust worden dezelfde opties steeds herhaald: hoeveel tijd heb ik nog, welke rekening moet ik eerst betalen, enz.. Hierdoor wordt veel capaciteit verbruikt die vervolgens niet beschikbaar om goede beslissingen te nemen. Dat is de reden waarom mensen die zich al in een slechte situatie bevinden, nog slechtere beslissingen nemen. Een manier om hier mee om te gaan is jezelf als waarnemer op te stellen. Dit zal je geest vrijmaken van de betrokken emoties waardoor er meer ‘processor’ tijd vrijkomt om betere oplossingen te vinden.
Het is belangrijk om te weten, dat ons onderbewustzijn geen verschil maakt tussen een echt en een denkbeeldig probleem. Als we onszelf blijven overtuigen dat we waarschijnlijk onze baan zullen verliezen, zal ons onderbewustzijn uiteindelijk focussen op alle signalen die deze overtuiging bevestigen. Het beoordeelt niet of het goed of slecht is, blijkbaar is het van groot belang. Helaas zijn we meer geneigd om onze negatieve gedachten te geloven dan de positieve. Met een negatieve gedachte winnen we hoe dan ook, als het uitkomt, kun je zeggen “Ik heb het je gezegd” en wanneer niet dat we geluk hadden. Hoe anders is dit wanneer je positieve gedachten hebt. Nu is er iets te verliezen als het niet gebeurt, dan is er teleurstelling en het gevoel te hebben gefaald.
Gelukkig kunnen we hier iets aan doen. Je kunt je zelfvertrouwen vergroten of een bepaald geloof versterken. Een goede manier om dat te doen, is door het woord ‘MAAR’ te gebruiken. Wanneer we het woord ‘MAAR’ gebruiken, verliest alles wat eerder is gezegd veel van zijn waarde. Wat daarna komt is blijkbaar belangrijker en heft het voorgaande op. Als we bijvoorbeeld voor een spiegel staan en denken “ons haar is een puinhoop”, is het slim te focussen op waar we wel blij mee bent. Zoals: “MAAR ik heb mooie ogen” of “Maar een geweldige persoonlijkheid”. Hierdoor krijg je zeker een beter gevoel.