We vergelijken onze hersenen heel vaak met een computer. Dit is eigenlijk logisch want de computerprincipes zijn gebaseerd op ons eigen brein. We gebruiken vaak voorbeelden uit de natuur om ‘nieuwe’ concepten te bedenken / ontwikkelen. Hierdoor krijgen we meestal ook een beter begrip van het origineel, in dit geval de hersenen. Nu we in het tijdperk zitten van kwantum computers en geavanceerde biotechnologie, beginnen we anders over onze hersenen te denken. De principes van deze technologieën kunnen oplossingen bieden voor veel onbeantwoorde vragen. Vragen zoals de verbazingwekkende snelheid en bijna onbeperkt geheugen van onze hersenen maar ook hoe het afbeeldingen/patronen herkent, vergelijkt en interpreteert.
Experimenten met ratten (waarbij delen van de hersenen werden verwijderd) toonden aan dat herinneringen niet worden opgeslagen in specifieke locaties van de hersenen. De ratten konden zich nog steeds de route naar het voedsel herinneren. Het leek erop dat elk betrokken deel van de hersenen de hele herinnering bevat, niet alleen een deel. Dit leidde wetenschappers tot het concept van een holografisch geheugen. Wat niet alleen de enorme opslagcapaciteit zou verklaren maar ook de snelle herkenning van patronen, zoals gezichten en voorwerpen. Holografische geheugens zijn opgebouwd uit elektromagnetische frequenties met frequenties gelijk en groter dan licht (zie referentie). Omdat de basisprincipes van de hersenen van mensen en ratten identiek zijn, is dit concept toepasbaar op ons eigen geheugen. Dit is volledig in lijn met de ideeën van een groep wetenschappers over het bestaan van het universum (zie materie).
Maar hoe kan een holografisch geheugen in ons brein bestaan? Er zijn theorieën dat het holografische geheugen gevonden kan worden in het frame van microbuizen in onze cellen. Hierdoor stroomt vloeistof die licht (golven) geleid waardoor dat mogelijk is. Een andere theorie stelt dat een zenuwcel (zie Hersenen) alleen wordt gebruikt om de link naar een geheugenlocatie op te slaan. Samen met andere zenuwcellen (verbonden via zenuwvezels) vertegenwoordigt het de hele gebeurtenis. Als we beide concepten samenvoegen, transformeren we onze hersenen in een biologische ‘computer’. Hiermee is het mogelijk om de holografische geheugenbubbel (die deel uitmaakt van een veel groter holografisch geheugen) te lezen en te schrijven (zie materie).
Om dit te laten werken moet elk levend wezen zijn eigen holografische geheugenbel hebben. Om toegang te krijgen tot dit specifieke geheugen zou een speciale code, zoals ons DNA, nodig zijn. Ter verduidelijking kan het vergeleken worden met de manier waarop een laptop via een uniek IP-nummer verbonden is met internet. Dus alle holografische bubbels samen, vormen een soort internet dat het globaal holografisch geheugen wordt genoemd. Op het niveau van ons onderbewustzijn is alle leven met elkaar verbonden (zie globaal onderbewustzijn).
Omdat al onze lichaamscellen het zelfde DNA hebben, is het zeer waarschijnlijk dat de cellen ook toegang hebben tot deze (gelimiteerd tot cellulaire niveau) informatie. Therapieën die werken met deze holografische informatie, zijn energietherapieën en worden gezien als alternatieve geneeswijzen. Voorbeelden hiervan zijn acupunctuur en homeopathie. Het basisidee is dat elke ziekte wordt veroorzaakt door een verstoring of onbalans in dit energetische ‘lichaam’. Met de ontdekking van het holografische geheugen dat is opgebouwd uit elektromagnetische frequenties (energie), lijkt de wetenschap nu bewijzen aan te leveren voor wat veel mensen in de praktijk al ondervonden, het werkt!
Meer
achtergrond informatie is te vinden in “Souls of distortion Awakening”, Jan Wicherink.
http://www.soulsofdistortion.nl/SODA_toc.html